Is de Maan hol? Een diepe duik in theorieën en wetenschappelijke bevindingen

[GalacticObserver]

Het idee dat de Maan hol zou zijn aan de binnenkant is niet nieuw. H.G. Wells, bekend als de "Vader van de Sciencefiction", schreef al in 1901 over een epische reis naar de Maan in zijn roman "The First Men in the Moon". De personages in dit boek waren verbijsterd toen ze ontdekten dat de Maan niet is wat het lijkt vanaf de aarde. Ze vonden uit dat de Maan eigenlijk hol is en de thuisbasis van een vreemde buitenaardse cultuur. Voor een werk gepubliceerd in 1901 waren dit soort fantasieën behoorlijk gewaagd. Deze hypothese werd verder verfijnd nadat de Maan veel later, meer dan 60 jaar na deze publicatie, beter bekeken werd.

Wat heeft tot deze nieuwe inzichten geleid? Astronauten plaatsten tijdens maanlandingen verschillende seismografen op het maanoppervlak. Deze apparaten zijn gebruikt om trillingen en bewegingen te registreren. Seismografen bleven achter op de maan om gegevens te verzamelen over de activiteit van de Maan. De sensoren die gebruikt werden tijdens de Apollo-missies 11, 12, 14, 15 en 16 stuurden gegevens naar de aarde via een radioverbinding tot 1977, toen ze werden uitgeschakeld vanwege financiële beperkingen.

Volgens bronnen zoals Gaia, werden de astronauten uitgerust met ALSEP's, of Apollo Lunar Surface Experiment Packages, om accelerometers in te stellen en ontploffingen te initiëren, variërend van shotgun-achtige ladingen tot mortieren met meerdere granaten. NASA liet zelfs het Apollo 12 module en de S-IVB raket neerstorten op de maan, met een kracht die equivalent was aan ongeveer 12 ton TNT. Deze gegevens onthulden veel over de interne structuur van de Maan. Ze toonden specifiek het bestaan van maanbevingen aan. Deze werden ingedeeld in vier categorieën: diepe maanbevingen, trillingen van meteorietinslagen, thermische maanbevingen en kleine maanbevingen.

De laatste, kleinere maanbevingen hebben geleid tot de theorie van een holle maan. Volgens de legende 'klonk de Maan als een bel' tijdens deze gebeurtenissen. Na de Apollo 12-missie werd deze uitdrukking vaak gebruikt. Tijdens de uitvoering werd het 2,5 ton wegende opstijgingsgedeelte opzettelijk op het maanoppervlak gedropt. Seismologen waren verbaasd over de lengte en de ernst van de seismische storing veroorzaakt door de schok. Ze hoorden krachtige signalen die langer dan anderhalf uur aanhielden na het ongeval en zwakkere signalen die minder dan een uur daarna werden opgevangen. Het is dus niet verrassend dat sommige mensen op basis van deze informatie tot de juiste conclusie kwamen. Ze geloven dat de Maan niet zo solide is als de mainstream wetenschap beweert.

Enkele van de meest vooraanstaande wetenschappers van de twintigste eeuw hebben geclaimd dat de Maan een buitenaards ruimteschip is. De theorie van Vasin-Shcherbakov stelt dat de Maan een kunstmatige, holle satelliet van de Aarde is, geplaatst in een baan om de aarde door buitenaardse wezens. Dit artikel, gepubliceerd in een Sputnik-publicatie, een soort literair tijdschrift uit de Sovjet-Unie, bracht veel discussie teweeg.

De twee wetenschappers gaven geen details over wie of wat de kunstmatige satelliet in een baan om de Aarde heeft gebracht. Ze beschreven vooral de ingrediënten die de Maan samenstellen. Deze moesten bestand zijn tegen hoge hitte en kou en duurzaam genoeg om meteorietinslagen te weerstaan. Verder stelden ze andere kwesties over de creatie van de Maan die moeilijk voor andere wetenschappers waren om te adresseren. Ze ontvingen veel terugslag voor het doen van deze beweringen.

Kortom, de hypothese van een holle Maan blijft fascineren en uitdagen, hoewel veel wetenschappelijke gegevens suggereren dat de Maan solide is met een consistente dichtheid. Wat denken jullie? Is er een kans dat deze oude theorieën enige waarheid bevatten, of zijn ze niets meer dan de fantasieën van sciencefiction?